Bahai

MENU

ΑΜΠΝΤΟΛ-ΜΠΑΧΑ

Η ζωή του Αμπντολ-Μπαχά

Το βράδυ της 22ας  Μαΐου του 1844, συνέβη ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Στην πόλη Σιράζ του Ιράν, ο Μπαμπ διακήρυξε την αρχή ενός νέου θρησκευτικού κύκλου για την ανθρωπότητα.

Τα μεσάνυχτα, εκείνης της ίδιας βραδιάς, στην Τεχεράνη γεννήθηκε ένα μωρό. Ο Μπαχαολλά, προς τιμήν του δικού Του πατέρα, το ονόμασε Αμπάς. Αλλά, με τον καιρό, ο Αμπάς επέλεξε το όνομα Αμπντολ-Μπαχά, ο «Υπηρέτης του Μπαχά», και αφιερώνοντας όλη Του τη ζωή στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, έγινε γνωστός ως η ζωντανή ενσάρκωση και το παράδειγμα των Διδασκαλιών Του Μπαχαολλά.

Παιδική ηλικία

Ο Αμπντολ-Μπαχά απολάμβανε μια προνομιούχα παιδική ηλικία μέχρι τη στιγμή που ξέσπασαν οι σφοδρές διώξεις κατά των οπαδών του Μπαμπ -εκ των οποίων ο Μπαχαολλά ήταν ο πιο διακεκριμένος. Η φυλάκιση του Μπαχαολλά, επειδή ήταν οπαδός του Μπαμπ σημάδεψε ένα σημείο καμπής για την οικογένειά Του. Βλέποντας τον Μπαχαολλά στη φυλακή -τα απεριποίητα μαλλιά και γένια Του, τον πρησμένο Του λαιμό από το βαρύ ατσάλινο κολάρο, το λυγισμένο από τις αλυσίδες κορμί Του – άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση στο νου του οχτάχρονου γιου Του.

Ο Μπαχαολλά αποφυλακίστηκε, μετά από τέσσερεις μήνες, το Δεκέμβριο του 1852. Σχεδόν αμέσως, εξορίστηκε από το Ιράν μαζί με την οικογένειά Του. Δεν θα έβλεπαν ποτέ ξανά την πατρίδα τους. Στο ταξίδι προς τη Βαγδάτη, ο Αμπντολ-Μπαχά υπέφερε από κρυοπαγήματα και θρηνούσε για τον αποχωρισμό Του από τον μικρό Του αδελφό, Μέχντι, που δεν ήταν αρκετά δυνατός για να κάνει το εξαντλητικό ταξίδι.

Αμέσως μετά την άφιξή τους στη Βαγδάτη, ακολούθησε ένας άλλος οδυνηρός χωρισμός όταν ο Μπαχαολλά αποσύρθηκε στα όρη του Κουρδιστάν για μια περίοδο δύο ετών. Με τον αγαπημένο Του Πατέρα να βρίσκεται μακριά, ο Αμπντολ-Μπαχά περνούσε το χρόνο Του διαβάζοντας και διαλογιζόμενος πάνω στις Γραφές Του Μπαμπ.

 Ο Αμπντολ-Μπαχά νέος: φωτογραφία κατά τη διάρκεια της εξορίας του Πατέρα Του στην Αδριανούπολη, 1863-1868.

Υπηρεσία στον Μπαχαολλά

Όταν τελικά επέστρεψε ο Μπαχαολλά, το δωδεκάχρονο αγόρι έσφυζε από χαρά. Παρά την τρυφερή του ηλικία, ο Αμπντολ-Μπαχά είχε αναγνωρίσει διαισθητικά τη στάθμη του Πατέρα Του. Τα αμέσως επόμενα χρόνια, ο Αμπντολ-Μπαχά έγινε εκπρόσωπος του Μπαχαολλά και γραμματέας Του.

Προστάτευε τον Πατέρα Του από περιττές εισβολές και την κακία εκείνων που επιθυμούσαν το  κακό Του, και έγινε σεβαστός σε κύκλους πέραν από τους οπαδούς του Πατέρα Του, συζητώντας με τους σοφούς και τους μορφωμένους  πάνω σε θέματα και ζητήματα που τους απασχολούσαν. Ένα σχόλιο που έγραψε ενώ ήταν ακόμη στην εφηβεία, έδειξε την ήδη βαθιά Του γνώση και κατανόηση, και μια εντυπωσιακή  δεξιοτεχνία στη γλώσσα. Καθ’ όλη τη διάρκεια των εξοριών τους, ο Αμπντολ-Μπαχά ανέλαβε επίσης τον φόρτο διαφόρων διαπραγματεύσεων με τις πολιτειακές αρχές.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξορίας του Μπαχαολλά στην Άκκα, ο Αμπντολ-Μπαχά συνέχισε να προστατεύει τον Πατέρα Του, πρόσεχε τους οπαδούς Του, φρόντιζε τους αρρώστους και τους φτωχούς της πόλης, και επέμενε σε θέματα δικαιοσύνης με τους ανάλγητους δεσμοφύλακες, βάναυσους φρουρούς και εχθρικούς αξιωματούχους. Η γενναιοδωρία του πνεύματος του Αμπντολ-Μπαχά, οι ανιδιοτελείς υπηρεσίες Του, και η επιμονή Του στην τήρηση των αρχών που πίστευε, προσελκούσαν εκείνους που Τον γνώριζαν και με τον καιρό, κέρδιζαν ακόμη και τους πιο σκληρόκαρδους εχθρούς.

Το Κέντρο της Συνθήκης

Στο Πιο Ιερό Του Βιβλίο, ο Μπαχαολλά καθιέρωσε μια συνθήκη με τους οπαδούς Του, κατευθύνοντάς τους να στραφούν, μετά την αποβίωσή Του, στον Αμπντολ-Μπαχά, Τον Οποίο περιγράφει ως «Αυτόν τον Οποίο έχει προορίσει ο Θεός, ο Οποίος έχει διακλαδωθεί από την Αρχαία Ρίζα.» Η εξουσιοδότηση του Αμπντολ-Μπαχά ως το «Κέντρο της Συνθήκης» καθιερώθηκε και σε άλλα κείμενα, όπως επίσης και στη Θέληση και Διαθήκη του Μπαχαολλά.

Μετά το θάνατο του Μπαχαολλά, ο Αμπντολ-Μπαχά επέβλεψε την εξάπλωση της Πίστης του Πατέρα Του σε νέες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων της Β. Αμερικής και της Ευρώπης. Υποδεχόταν μια σταθερή ροή προσκυνητών τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση, έφερε εις πέρας μια  εκτενή αλληλογραφία  με τους Μπαχάι και τους αναζητητές από όλα τα μέρη του κόσμου, και όλη Του τη ζωή υπηρέτησε τους κατοίκους της Άκκα.

Ζηλεύοντας την επιρροή του Αμπντολ-Μπαχά, ο μικρότερος ετεροθαλής  αδελφός Του – Μιρζά Μοχάμεντ Αλή – προσπάθησε να υπονομεύσει και να σφετεριστεί την εξουσία του Αμπντολ-Μπαχά. Οι προσπάθειες να διακινηθούν περαιτέρω υποψίες κατά του Αμπντολ-Μπαχά στη γνώμη των ήδη εχθρικών αρχών είχαν ως αποτέλεσμα την επαναφορά περιορισμών που είχαν σταδιακά χαλαρώσει με την πάροδο των χρόνων. Αν και αυτές οι επιθέσεις προκάλεσαν μεγάλο πόνο σε Αυτόν και τους πιστούς οπαδούς Του, δεν κατάφεραν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στην ενότητα της κοινότητας ή στην εξάπλωση της Μπαχάι Πίστης.

Ταξίδι στη Δύση

Ο Αμπντολ-Μπαχά έχει επιβιβαστεί στο “S.S. Celtic” καθώς έπλεε από τη Νέα Υόρκη για το Λίβερπουλ, Αγγλία, 5 Δεκεμβρίου 1912.

Ήδη από το 1907, ο Αμπντολ-Μπαχά είχε αρχίσει να μεταφέρει την οικογένειά Του στη Χάιφα, απέναντι από το κόλπο της Άκκα, όπου είχε κτίσει ένα σπίτι στους πρόποδες του Όρους Κάρμηλου. Το 1908, η αναταραχή στην Οθωμανική πρωτεύουσα κορυφώθηκε με  την Επανάσταση των Νεότουρκων. Ο Σουλτάνος απελευθέρωσε όλους τους πολιτικούς και θρησκευτικούς κρατούμενους της αυτοκρατορίας και, μετά από δεκαετίες φυλάκισης και εξορίας, ο Αμπντολ-Μπαχά ήταν ελεύθερος.

Παρά τις τεράστιες προκλήσεις, οι εργασίες για  έναν τάφο για τον Μπαμπ είχαν προχωρήσει, στο μέσον του όρους, σε ένα σημείο καθορισμένο από τον Ίδιο τον Μπαχαολλά. Το Μάρτιο του 1909, ο Αμπντολ-Μπαχά κατάφερε να ενταφιάσει τα λείψανα του Μπαμπ στο  Μαυσωλείο που είχε κατασκευάσει.

Το επόμενο έτος, ο Αμπντολ-Μπαχά αναχώρησε από τη Χάιφα για την Αίγυπτο, όπου έμεινε ένα χρόνο, περνώντας τις μέρες Του συναντώντας διπλωμάτες, διανοούμενους, θρησκευτικούς ηγέτες και δημοσιογράφους. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1911, ταξίδεψε για την Ευρώπη, σταματώντας στο γαλλικό θέρετρο Thonon-les-Bains πριν ταξιδέψει για το Λονδίνο.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1911 από τον άμβωνα του ναού City Temple του Λονδίνου, ο Αμπντολ-Μπαχά έδωσε μια δημόσια ομιλία για πρώτη φορά στη ζωή Του. Η επακόλουθη παραμονή Του, για ένα μήνα, στην Αγγλία ήταν γεμάτη με αδιάκοπη δραστηριότητα, προώθηση των διδασκαλιών του Μπαχαολλά και της εφαρμογής τους σε πολλά σύγχρονα θέματα και προβλήματα, μέσω δημόσιων ομιλιών, συναντήσεων με τον Τύπο και συνεντεύξεων με ιδιώτες,  Οι μέρες στο Λονδίνο, και μετά στο  Παρίσι, έθεσαν ένα μοτίβο που θα ακολουθούσε σε όλα Του τα ταξίδια.

Την άνοιξη του 1912, ο Αμπντολ-Μπαχά ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά για εννέα μήνες. Ταξίδεψε από ακτή σε ακτή,  απευθυνόμενος σε κάθε είδους ακροατήριο , συναντώντας ανθρώπους κάθε τάξης και στάθμης. Στο τέλος του έτους, επέστρεψε στη Βρετανία και στις αρχές του 1913, στη Γαλλία, από όπου προχώρησε στη Γερμανία, την Ουγγαρία και την Αυστρία, επιστρέφοντας τον Μάιο στην Αίγυπτο και στις 5 Δεκεμβρίου 1913 στους Αγίους Τόπους.

Ο Αμπντολ-Μπαχά και οι συνοδοί Του στο ταξίδι κάτω από τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι το 1912

 Τα ταξίδια του Αμπντολ-Μπαχά στη Δύση συνέβαλαν σημαντικά στην εξάπλωση των διδασκαλιών του Μπαχαολλά και στην ακλόνητη ίδρυση Μπαχάι κοινοτήτων στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Και στις δύο ηπείρους, έλαβε ένα ιδιαίτερα αξιόλογο καλωσόρισμα από διακεκριμένα ακροατήρια που ενδιαφέρονταν για την κατάσταση της σύγχρονης κοινωνίας, και ήταν αφιερωμένα σε ζητήματα όπως η ειρήνη, τα δικαιώματα των γυναικών, η φυλετική ισότητα, η κοινωνική μεταρρύθμιση και η ηθική ανάπτυξη.

Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών Του, το μήνυμα του Αμπντολ-Μπαχά ήταν η ανακοίνωση ότι η από καιρού επαγγελθείσα  εποχή για την ενότητα της ανθρωπότητας είχε έλθει. Συχνά μιλούσε για την ανάγκη δημιουργίας των κοινωνικών συνθηκών και των διεθνών πολιτικών μέσων που είναι απαραίτητα για την εδραίωση της ειρήνης. Λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, τα προαισθήματά Του για μια παγκόσμια σύγκρουση έγιναν πραγματικότητα.

Ο Μέγας Πόλεμος

Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η επικοινωνία του Αμπντολ-Μπαχά με τους Μπαχάι στο εξωτερικό ήταν σχεδόν εντελώς αποκομμένη. Πέρασε τα χρόνια του πολέμου διακονώντας τις υλικές και πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων γύρω Του, οργανώνοντας προσωπικά εκτεταμένες γεωργικές επιχειρήσεις και αποτρέποντας έναν λιμό για τους φτωχούς όλων των θρησκειών στη Χάιφα και την Άκκα. Η υπηρεσία Του στο λαό της Παλαιστίνης τιμήθηκε με το να χειροτονηθεί ιππότης από τη Βρετανική Αυτοκρατορία τον Απρίλιο του 1920.

Κατά τη διάρκεια των χρόνων του πολέμου, ο Αμντολ-Μπαχά παρήγαγε ένα από τα σημαντικότερα έργα της διακονίας Του: δεκατέσσερεις  επιστολές, γνωστές συλλογικά ως Πινακίδες του Θεϊκού Σχεδίου, απευθυνόμενες στους Μπαχάι της Βόρειας Αμερικής περιγράφοντας τις πνευματικές ιδιότητες και στάσεις, καθώς και τις πρακτικές ενέργειες που απαιτούνται για τη διάδοση των Μπαχάι διδασκαλιών σε όλο τον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια

Στα γεράματά Του, ο  Αμπντολ-Μπαχά παρέμεινε εξαιρετικά δραστήριος. Ήταν ένας στοργικός πατέρας όχι μόνο για την Μπαχάι κοινότητα στη Χάιφα, αλλά και για ένα αναπτυσσόμενο διεθνές κίνημα. Η αλληλογραφία Του καθοδήγησε τις παγκόσμιες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός οργανωτικού πλαισίου για την κοινότητα. Η αλληλεπίδρασή Του με ένα ρεύμα προσκυνητών στους Αγίους Τόπους παρείχε ένα άλλο μέσο για την καθοδήγηση και την ενθάρρυνση πιστών από όλο τον κόσμο.

Η κηδεία του Αμπντολ-Μπαχά στη Χάιφα, Νοέμβριος 1921

Δέκα χιλιάδες πενθούντες από διάφορες θρησκευτικές πεποιθήσεις παρευρέθηκαν στην κηδεία Του. 

Όταν απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών στις 28 Νοεμβρίου 1921, στην κηδεία Του παρευρέθηκαν 10.000 πενθούντες με πολυάριθμα θρησκευτικά υπόβαθρα. Σε αυθόρμητα αφιερώματα σε μια αξιοθαύμαστη προσωπικότητα, ο Αμπντολ-Μπαχά εγκωμιάστηκε ως Εκείνος που οδήγησε την ανθρωπότητα στο «Δρόμο της Αλήθειας», ως «πυλώνας ειρήνης» και προσωποποίηση της «δόξας και του μεγαλείου».

Η σωρός του Αμπντολ-Μπαχά ενταφιάστηκε σε έναν από τους θαλάμους του Μαυσωλείου του Μπαμπ στο όρος Κάρμηλο.